Dagkampen Livezile

Vorige week hadden we 3 dagen dagkamp in Livezile. In de ochtenden en avonden hadden we een afwisselend programma. ’s Middags gingen we naar huis om te eten, te rusten, in de tuin te werken, voorbereidingen te treffen enz. Voor alle kampen die we deze zomer houden hadden we van te voren een budget gemaakt. De week voor het eerste kamp (de excursie naar Timisoara) hadden we het bedrag binnen dat we nodig hadden! Met zelfs nog 100 euro extra :) Alle giftgevers bedankt, we zien hoe God door jullie heen voorziet! Voor ons is dit echt een wonder.

Gaby was er tijdens het kamp niet bij, wel kwam Cosmin ons helpen, een vriend van ons uit Timisoara. Elianne en Micha lieten we in de ochtenden bij verschillende buren achter. Verder hadden we hulp van een vriendin van ons hier uit Vanju Mare, die voor ons als team kookte. Fijn om zo de handen vrij te hebben. Verder hielp Marian, een 16-jarige jongen uit Livezille ons met allerlei klusjes. Bijzonder hoe hij zo de handen uit de mouwen steekt! We zien dat hij zich steeds meer opent voor God.

De avond voorafgaande aan het kamp gingen we met de groep kinderen die trouw naar de programma's komt het dorp in om kinderen uit te nodigen.

Dag 1 begonnen we met 31 kinderen. Zo bijzonder om met elkaar te ervaren hoeveel rust en vrede er was. Elke dag vertelden we over een ander kind uit de bijbel. Als thema hadden we: kinderen met het cijfer 10. Dit keer ging het over Jozef. Vooral het spel aan het eind van het verhaal, met quizvragen waarbij de kinderen bij een goed antwoord Jozef steeds een stukje verder uit de put mochten trekken sloeg aan. En het samen zingen vonden de kinderen helemaal geweldig.

’s Avonds werd er een spel gedaan en een film gekeken over het leven van Jozef. Aan het eind van het programma stond de priester de kinderen verderop in de straat op te wachten. De volgende dag hoorden we van de kinderen dat hij gedreigd had hen te slaan als ze weer zouden komen. 

De dag daarna begonnen we dan ook maar met een handje vol kinderen. De sfeer was onrustig. Niet alleen bij de kinderen, maar ook bij onszelf merkten we een geestelijke strijd. Tijdens het verhaal over David en Goliath kwam Mary dan ook moeilijk uit haar woorden. Langzamerhand kwamen er wel steeds meer kinderen binnen, tot we er aan het eind ruim 20 hadden. De rest is niet meer op komen dagen. De sfeer werd in de loop van de ochtend wel steeds beter. De kinderen hadden de grootste lol toen ze met een propjesschieter tegen Goliath aan mochten schieten. Ook het schilderen van een steen sloeg aan.

’s Avonds hadden we een film over David en daarna een kampvuur met pizza. De kinderen zaten vol energie...luisteren ging wat moeizamer.  

We hoorden weer verschillende verhalen van de kinderen, hoe de priester achter een klein jongetje aanholde om hem te gaan slaan, en hoe hij bij een aantal kinderen thuis was geweest om met de ouders te praten om hen te verbieden naar ons toe te komen. Jammer dat het zo moet. Het zou zo mooi zijn als deze priester zelf Jezus gaat leren kennen en dat ook via hem anderen Jezus ontmoeten. Op dit moment hebben mensen wel ontzag voor zijn functie, maar niet voor hem als persoon. Hij staat bekend als een ruziezoeker en iemand die vaak te diep in het glaasje kijkt. Laatst zat hij nog dronken achter het stuur en heeft iemand aangereden. We blijven voor hem bidden. Op dit moment hebben we niet het idee dat het goed is om met hem het gesprek aan te gaan. Misschien wel met de Patriarch? Een aantal kinderen die na de eerste dag niet meer komen, kijken ons niet meer aan als we ze tegenkomen.

Dag 3 vertelden we over Jezus als 12-jarige jongen in de tempel. Daarna heeft Mary het evangelie uitgelegd en hebben veel kinderen gebeden. Kinderen kregen een diploma, wat lekkers, hun knutselwerkjes en een boekje mee naar huis.

  ’s Avonds herhaalden we de verhalen, waarbij Mary vooral het verhaal van David en Goliath met verve vertelde. Ook wij hebben reuzen in ons leven. Maar samen met God hoeven we niet bang te zijn, maar mogen we opstaan voor wat niet goed is. Ook nu waren er weer veel kinderen die persoonlijk wilden bidden. Marian was jarig en terwijl hij tijdens de quiz Goliath speelde, konden wij een verrassingsfeestje voor hem voorbereiden. Tijdens de estafette aan het eind hebben we veel met elkaar gelachen.

Zondag hadden we weer dienst in Livezille. We merkten zo God’s aanwezigheid! Dwars door alle tegenstand heen is hij in het werk in de levens van deze dappere kinderen. Die ondanks alle tegenstand om hen heen, Jezus willen leren kennen.

uitje naar Timisoara

Eind juni zijn we er 3 dagen op uit geweest met 7 meiden uit Vanju Mare. Met ons voltallige team  & kids erbij waren we met zijn 16en. We gingen naar Timisoara, waar we zelf ook gewoond hebben.
Het mooiste van de reis vonden we de band die we met de kinderen op konden bouwen. We kennen hen nu zoveel beter en weten wat hun leefwereld is. De momenten waarin we met hen baden en bijbel lazen, werden  tijdens deze 3 dagen steeds diepgaander en persoonlijker.

Aan de hand van wat foto's een verslagje:

Het grootste deel van de groep sliep bij vrienden van ons van onze tijd in Timisoara. Een bijzondere familie die op heel veel manieren een zegen zijn voor heel veel mensen. En ook voor ons. Hier nuttigden we ook de meeste maaltijden; hielden er 's middags siesta en hadden dagelijks een tijd waarin we met elkaar bijbel lazen, baden en zongen. Ook werd er op de mandoline geoefend, want op dag 2 zouden we ons eerste optreden hebben!

Op dag 1 vertrokken we rond half 7, na een reis van 5 uur (inclusief pauze's kwamen we aan in het centrum van Timisoara

picknick onderweg

 Verrassing: zomaar ergens een gratis springskussen

 De voor ons bekende duiven in Timisoara

Voor velen was de Mall het hoogtepunt van de reis. Veel van de meiden waren nog niet buiten hun eigen provincie geweest en hadden nog nauwelijks een stad gezien. laat staan zo'n groot winkelcentrum (zo groot hebben we ze in Nl ook niet). Ze waanden zich in een paleis en keken hun ogen uit.

Dag 2 's ochtends gingen we naar het park voor de kinderen

Eind van de middag ontmoetten we de kinderen van Stanca, de kerk waar we deel van uitmaakten tijdens onze 2 ,5 jaar in Timisoara. Via deze kerk zijn wij en Gaby uitgezonden naar Vanju Mare en onze teamleiders leiden Stanca. 

Daarna hadden we de dienst, die we helemaal 'voor onze rekening' mochten nemen. De kinderen zongen en speelden op de mandoline, Gaby begeleide het zingen op de piano en preekte, Ionut leidde het gebed in en Jeroen had een (foto)presentatie over onze bediening in Oltenia. Met onze eigen kids erbij was het een hele uitdaging, zij waren niet meer op hun best aan het eind van de dag. 

Dag 3 gingen we eerst op bezoek bij Ingrid, waar het andere deel van de groep sliep. Zij is een Nederlandse vriendin van ons die een familiehuis heeft met 14 kinderen. Leuk  voor de rest van de groep om ook kennis met haar en de kinderen te maken en even te springen op de trampoline

Daarna stond de dierentuin op het programma

Op de terugweg hadden we de auto vol met giften van ons gastgezin. Onderweg nog even een ijsje