zomaar een dag

Vier uur 's middags, buiten 37 graden. Op straat is het uitgestorven, binnen is het beter uit te houden. Zo midden op de dag is het het lekkerst om rustig aan te doen. Dit lukt lang niet altijd, maar dan kom je jezelf later behoorlijk tegen. Micha is net klaar met de lego spelen en begonnen aan een tekening. Jeroen heeft net een skypegesprek gehad met ECM over de financieen en is nu mailtjes aan het beantwoorden. Stan en ik eten kersen en ondertussen zijn we bezig aan zijn Nederlandse les.   Handig dat de kinderen hier alleen maar in de ochtend les hebben, zo kan de les er goed bij. Tijdens zijn zelfstandige opdrachten werk ik de weblog bij. Nog twee dagen en de kinderen hebben vakantie. Vanaf september krijgt Stan ook huiswerk mee, dan zal het voor ons beiden wel aanpoten worden in de middagen. Even terug naar de rest van de dag:

Terwijl Jeroen om kwart voor 8 de kinderen naar school brengt, staat de 11 jarige Nadia  al op de stoep. Ze woont verderop in de straat. Gisteravond waren we begonnen om een taart te maken voor haar afsluiting op school. Nu  nog even de finishing touch. 

Inmiddels komen Jeroen en Elianne weer terug. Elianne gaat gelijk slapen en Jeroen alles klaarzetten voor de werkmannen die vandaag de put gaan leeghalen en schoonmaken. Als Nadia weg is, begin ik vast met het ontbijt voor de werkmannen. Daarna samen in de schaduw zingen, bidden, bijbellezen. 

Jeroen assisteerde vervolgens de werkmannen terwijl ik de warme maaltijd voorbereid, wat uitgebreider dan normaal met extra eters. De electrische pomp blijkt het niet te trekken (draden te oud) en geeft kortsluiting. Dus toch handmatig met grote emmers aan de slag om de put leeg te halen.

Ik ga nog even langs bij de moeder van Nadia.Gisteravond liet haar moeder me haar arm zien, waar die ochtend een spijker in was gekomen. Het was behoorlijk opgezet en ze had inmiddels door haar hele lichaam pijn. Ze was nog niet bij de dokter geweest...Met haar gebeden en haar gezegd niet te wachten tot de volgende dag. Ze is daarna inderdaad naar de dokter gegaan. Maar antitetanus injecties waren niet beschikbaar in Vanju en voor de antibiotica had ze op dit moment geen geld (ook al ging het maar om een paar euro). Ik neem het recept mee, en kom daarna een andere buurvrouw tegen die aanbiedt even op Elianne te passen. Dat neem ik graag aan, zodat ze niet oeft in de brandende zon.

Naar de apotheek, Micha ophalen en even met zijn juf praten, Stan ophalen. Op de terugweg langs Nina, moeder van 2 kids die bij ons op het kinderprogramma komen, om haar te vragen of de kids mee kunnen met ons uitje naar Timisoara. Stan en Micha gaan vast vooruit naar dezelfde buurvrouw waar Elianne ook is.Als ik daar even later aankom, zitten de jongens aan een heerlijke kom bonensoep. Ik eet ook mee. De jongens blijven daar nog langer spelen en ik ga met Elianne en een kom soep voor Jeroen weer huiswaarts.  We geven zelf een stuk taart mee terug...het blijft leuk hier het geven wat je over hebt en het ontvangen waar de ander weer veel van heeft :)

Ondertussen is het met de put niet echt lekker gegaan. we zitten met ons huis precies op de plek waar een krachtige bron is, en het lukt niet om de put helemaal leeg te krijgen en is achteraf dus maar een beetje schoongemaakt. Jeroen is naar de brandweer en het gemeentehuis gegaan om te kijken of ze daar een pomp hebben, maar ook daar lukt het niet. We gooien er nog een soort chloortabletten in; de mannen gaan weer naar huis en wij blijven met een behoorlijke hoeveelheid eten zitten, omdat ze nu niet meer meeeten :)

Bij rondvragen achteraf blijkt dat we over een paar dagen de put weer leeg moeten pompen en een paar dagen dus geen water hebben hier.Niet de beste ervaring dus. Vaak gaan we ook pas in zee met bedrijfjes als we eerst rondgevraagd hebben naar de ervaringen van anderen. Maar omdat tot voor kort de brandweer vaak hielp met pompen, vonden we geen mensen die ons iets konden aanbevelen...Volgende week eens analyses uitvoeren om te kijken of het water drinkbaar is...Nu halen we het uit een andere bron langs de Donou. Hoe dan ook, het zou al fijn zijn als de put wat schoner is, zodat onze boiler, wasmachine, waterkoker en hydrofoor hopelijk een lange levensduur hebben.

Na het avondeten spelen de kinderen nog even bij dezelfde buren als vanmiddag. Jeroen gaat naar de kerk om daar met Gaby een schommel + rek te bouwen en Ionut maait daar het gras. Mary en ik komen ook nog even om met z'n allen te praten over de excursie naar Timisoara volgende week. Jeroen werkt nog tot laat in de avond door omdat het nog lekker koel is en ik heb 's avonds nog een skypegesprek met iemand.
De tuin besproeien lukt nu niet zonder water, maar de petunia's krijgen natuurlijk wel wat.
Morgen weer een nieuwe dag...

Annelies

Het voorjaar stond in het teken van gasten. De ouders van Marieke, de vader van Jeroen, de directeur van ECM international, het team uit Cornerstone en Annelies. Zij beet in maart de spits af.
Toen Marieke rond haar tiende ging verhuizen, werd er bij de nieuwe buren een baby'tje geboren. Een aantal jaren later paste Marieke af en toe op haar en haar zusje. Nog weer wat jaren later paste Annelies op Stan.  Het contact is nooit weg geweest en inmiddels is Annelies ook lid van onze thuisfrontcommissie. Ook onze kinderen kunnen het goed met haar vinden. Ondanks het koude weer en ziekte van de kids, hebben we een goede tijd met elkaar gehad. We verwachten dat dit niet de laatste keer is dat ze langs komt :)

Speelkameraadjes

Regelmatig komen er kinderen langs. Sommigen om te spelen met Elianne, anderen om met de jongens op te trekken, en anderen om gewoon in een gezin te zijn waar de ouders aanwezig zijn. Soms komen ze met een hele groep tegelijk, een andere keer met 1 of 2.Verstoppertje in en rondom het huis; boekjes lezen; tekenen; spelletjes doen...De een blijft urenlang, de ander komt even aanwaaien en is na een kwartiertje weer weg. Meestal is het genieten voor alle partijen. Langzamerhand wordt ook voor de meeste ouders de drempel lager om even langs te komen. We zien dit echt als een belangrijk en leuk onderdeel van onze bediening.

Cornerstone

In de maand april (al weer even terug dus) hadden we 3 weken lang een team uit Cornerstone op stage. Cornerstone is de zendingstrainingsschool die we zelf ook gevolgd hebben. Corne en Erika met hun 2 jonge kinderen uit Nederland, Tiago uit Brazilie en Eune uit Zuid-Korea. Heerlijk om wat extra handen te hebben om wat grotere dingen aan te pakken. Zo hebben we een spelletjesweek op school georganiseerd, extra speciale kinderprogramma's gehouden en onderhoud gepleegd aan de twee kerkgebouwen. Ook leuk om te zien hoe de studenten uit hun verschillende culturen naar de Roemeense cultuur kijken. Goed ook om ons te spiegelen aan het Nederlandse gezin en te kijken waar we zelf nu staan. In sommige dingen behouden we onze Nederlandse kijk, in andere dingen merken we dat we zelf behoorlijk veranderd zijn en meer 'Roemeens' geworden zijn. Naast dat we er heel erg van genieten als er een team komt, en het ook echt 'ons ding' is, is het tegelijkertijd ook intensief. Koken voor meerdere personen; alles op elkaar afstemmen (extra communicatie, maar daar lastig de tijd voor vinden) en de logistieke kant, met halen en brengen naar de verschillende lokaties. Na die tijd moesten we dus wel even bijkomen :)  Inmiddels komen er een aantal nieuwe kinderen naar het kinderprogramma in Vanju, die we ook ontmoet hadden tijdens de spelletjesweek. Leuk om zo te zien dat deze extra activiteiten ook hun vrucht afdragen.

de heuvels in

Vandaag deden we het kinderprogramma even anders: met elkaar de heuvels in!
Voor herhaling vatbaar